ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΥΘΟΥ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Αφορμώμενη από τα λόγια του Κυρ. Χαραλαμπίδη: «Γράφω όντας περίεργος να δω πού θα με πάει ο μύθος» και εφόσον κατά τον Σολωμό: «και μέρη τόσα φαίνονται και μέρη είναι κρυμμένα», η Λουίζα Χριστοδουλίδου, αποτυπώνει στη μελέτη της την ολοένα και πιο συχνή καταφυγή του ποιητή στον μύθο, θέτοντας βασικά ερωτήματα: Γιατί ο αρχαιοελληνικός μύθος στην ποίηση του Χαραλαμπίδη; Με ποιο τρόπο παρεισφρέει και μεταβολίζεται ο κεντρικός πυρήνας των μύθων στο ποιητικό μετακείμενο; Κυρίως όμως την ενδιαφέρει να διερευνήσει ποια είναι η βαθύτερη ουσία που υποκρύπτεται πίσω από το προσχηματικό περίγραμμα του μύθου, δεδομένου ότι η συνομιλία του Χαραλαμπίδη με την αρχαία ελληνική Γραμματεία, ως «αναπλαστική μετάδοση», μετατοπίζεται σε ένα άλλο επίπεδο με καταβυθίσεις σε στοχασμούς και αναστοχασμούς. Η συγγραφέας αναδεικνύει τον σημαντικό πυρήνα των ομόκεντρων κύκλων αρχαιόμυθων και αρχαιόθεμων χαραλαμπίδειων ποιημάτων, που αναφύεται μέσα από τα δίπολα σχήματα: αλήθεια/ψέμα, ζωή/θάνατος, έρως/ψυχή, έρως/θάνατος, κάλλος/φθορά, νεότητα/γήρας αλλά και όνειρο/ύπαρ.