ΠΑΡΑΜΥΘΑ

Δεν έχω όνομα. Το όνομά μου είναι άγνωστο.Γι’ αυτό και μου βρήκαν ένα όνομα.Το όνομά μου πλέον είναι Τζο Μπράουν.Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο γιατρός Στήβενσον και ο κύριος Ρόμπερτδιάλεξαν να με ονομάσουν έτσι.Βέβαια, δεν κατάλαβα και ποτέ μου τίποτα απ’ όλη αυτήν την παράνοιαπου διαδραματίζεται γύρω μου.Ίσως, όμως, και να μην ξέρω τι ακριβώς σημαίνει η λέξη «παράνοια».Ίσως να μην την χρησιμοποιώ σωστά αυτήν τη λέξη.Πρακτικά δεν ξέρω τίποτα.Ένας τριαντάχρονος βρέθηκε πεταμένος στα σκουπίδια. Όταν ξυπνάει πλέον στο νοσοκομείο, έχει χάσει εντελώς τις αναμνήσεις του –αρχικά, ακόμη και τη γνώση της μητρικής του γλώσσας. Του δίνουν το όνομα «Τζο Μπράουν», ένα κοινότοπο όνομα, αφού κανείς δεν ξέρει ούτε μπορεί να ανακαλύψει τίποτα για το παρελθόν του.Σαν ένας νέος πρωτόπλαστος, ο Τζο Μπράουν έρχεται αντιμέτωπος με τον κόσμο γύρω του. Πώς μπορεί όμως ένας τέτοιος αμόλυντος άνθρωπος, τόσο αγνός και αθώος όσο ένα μικρό παιδί, να ενταχθεί μέσα στη σύγχρονη, αδίστακτη κοινωνία;