ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ Β'

Στο λογοτεχνικό μας χώρο ο Παπαδιαμάντης είναι από τους δημιουργούς που το έργο τους δεν παύει, παρ' όλες τις αλλαγές, να επισύρει εκείνη την προσοχή που είναι πράγματι γόνιμη και δεν εξαντλεί το αντικείμενό της. Περνούν τα χρόνια, αλλάζουν οι αντιλήψεις, ποιος δεν το βλέπει... από τότε που ο Παπαδιαμάντης έγραφε τα αυθόρμητα λεγόμενα διηγήματά του. Γινήκαμε περίτεχνοι σε όλα μας, σ' όλες τις εκφράσεις και τις εκδηλώσεις και που είναι ο λιγομίλητος Σκιαθίτης να διαμαρτυρηθεί για το ξένο πνεύμα που τόσο κυριαρχεί στη ζωή μας. Πού είναι ο κυρ Αλέξαντρος να θυμώσει άδικα γι' αυτό και άσκοπα. Κι' εμείς θα τον ακούσομε, άλλοι με τον πρέποντα σεβασμό και την κατανόηση εκείνη που δείχνει όχι μόνο ευρύτητα πνεύματος, μα και μιαν οξύτητα της ευαισθησίας μας. Κι' άλλοι από μας, υψηλοφρονούντες για όλες τις επιτεύξεις του κόσμου μας, θα χαμογελάσουν σχεδόν ειρωνικά, βέβαιοι στην άρνησή τους για τ' αταίριαστα, κρίνοντάς τα επιφανειακά και μην καταλαβαίνοντας πως υπάρχουν κρυμένα νοήματα σε λόγια φαινομενικά, ορισμένα κι' αδιάφθορα αιτήματα κάτω από λόγια διαφορετικά.