ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Κάποτε παντρεύτηκα τον Χάιντμα εραστής μου ήταν ο δόκτωρ Τζέκυλγυναικολόγος που είχε το ιατρείο του στην πόλη μας. Συχνά ξερίζωνε την καρδιά μου δίχως λύπηκαι παίζανε μπιλιάρδο με τον Χάινταυτός τον άφηνε από φόβο να κερδίζει.Έμοιαζαν απίστευτα σα δυο σταγόνεςγι’ αυτό δεν φώναζα ποτέ τα ονόματά τουςμη προδοθώ για τον παράνομο έρωτά μου,ωστόσο αναρωτιόμουνα συχνάποιος απ΄ τους δυο επέστρεφε στο σπίτιέστρωνα το τραπέζι με τρία πιάτακι έκρυβα στις τσέπες κοντόκανο πιστόλιεκείνοι ανάβανε τη λάμπα και διαβάζανδιαβάζανε ως το πρωί με τέσσερα μάτιακαι με τέσσερα χέρια γράφαν όλη νύχτατα ξημερώματα γίνονταν πάλι ένας άνθρωποςκαι το παιχνίδι ξεκινούσε απ΄ την αρχή:δυο άντρες σ΄ ένα σώμα και μια τσακισμένη καρδιά παιζότανε στα σφαιριστήρια δίχως οίκτο.