ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΤΟΜΟΣ 2

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ Το σύγγραμμα θεωρείται ήδη κλασικό στις ΗΠΑ και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα σπουδών πολυάριθμων σχολών Νοσηλευτικής. Η εισαγωγή του και στα αντίστοιχα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας θα αποτελέσει σημαντικό βήμα αναβάθμισης του επιπέδου σπουδών και θα εξασφαλίσει τη συμβατότητά τους με τη διεθνή εμπειρία. Αυτό υπήρξε και το κύριο μέλημα της Α. Βασιλειάδου, Καθηγήτριας Νοσηλευτικής του ΤΕΙ Αθήνας, που επιμελήθηκε την ελληνόφωνη έκδοση. Το αγγλόφωνο πρωτότυπο βρίσκεται ήδη στην 5η έκδοση, αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη με ό,τι νεότερο στο χώρο. Οι επιμελητές του βιβλίου Ignatavicius και Workman έχουν επιτύχει την αρμονική συνεργασία πολυάριθμων συγγραφέων, με πλούσια διδακτική εμπειρία. Ιδιαίτερη φροντίδα έχει δοθεί στην τυποποίηση, ώστε να επιτευχθεί ένα ομοιογενές, ευανάγνωστο και εύληπτο κείμενο. Στο στόχο αυτό συμβάλλουν ακόμα οι πολυάριθμοι πίνακες και διαγράμματα, τα επεξηγηματικά σχήματα και εικόνες, οι παρουσιάσεις περιστατικών με ερωτήσεις κρίσεως, αλλά και η σύνοψη των κύριων σημείων στο τέλος κάθε κεφαλαίου. Το κείμενο καλύπτει όσο το δυνατόν πληρέστερα το φάσμα των καταστάσεων που θα αντιμετωπίσει ο νοσηλευτής Παθολογίας-Χειρουργικής, περιγράφοντας τις παθήσεις ταξινομημένες κατά συστήματα. Οι νοσηλευτικές διεργασίες ακολουθούν την τυποποίηση των προτύπων Ταξινόμησης Νοσηλευτικών Παρεμβάσεων (NIC), ενώ οι προσδοκώμενες εκβάσεις προσδιορίζονται σύμφωνα με το σύστημα της Ταξινόμησης Νοσηλευτικών Εκβάσεων (NOC), ώστε να εξασφαλίζεται η επαρκής και ποιοτική νοσηλευτική φροντίδα. Η ύλη του βιβλίου δεν περιορίζεται σε απλή περιγραφή των νοσηλευτικών διαδικασιών, αλλά συνοψίζει τις βασικές γνώσεις ανατομίας, φυσιολογίας, παθολογίας, ακόμα και τις συνήθεις φαρμακευτικές ή χειρουργικές θεραπευτικές μεθόδους. Επεκτείνεται αναλυτικά στις μεθόδους πληθυσμιακού ελέγχου, διάγνωσης, εργαστηριακής εξέτασης, προεγχειρητικής και μετεγχειρητικής αγωγής στις οποίες θα πρέπει να υποβληθεί ο ασθενής, ενώ καλύπτει ζητήματα πρόληψης, συνεχόμενης φροντίδας, εναλλακτικών θεραπευτικών μεθόδων και πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων που μπορούν να προκύψουν λόγω της φυλής, της καταγωγής ή της θρησκείας του. Αφομοιώνοντας τη γνώση αυτή, ο νοσηλευτής εξοπλίζεται για την άρτια εκπλήρωση του ρόλου του και αναδεικνύεται σε πολύτιμο συνεργάτη και επαρκή συντονιστή της ομάδας παροχής φροντίδας υγείας.