ΠΕΡΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

ΤΟ «ΑΠΟΝΕΝΟΗΜΕΝΟ ΔΙΑΒΗΜΑ» ΚΑΙ ΟΙ ΒΙΟ-ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ Εάν ο κυρίαρχος λόγος στην Αρχαιότητα θεωρούσε την αυτοκτονία "προνόμιο" των λίγων (των φιλοσόφων και των αριστοκρατών) και όνειδος των πολλών, εάν ο κυρίαρχος λόγος από τον Μεσαίωνα και μέχρι τη νεωτερικότητα θεωρούσε την αυτοκτονία ασύγγνωστο "αμάρτημα", σήμερα ο κυρίαρχος λόγος θεωρεί την αυτοκτονία "ασθένεια" και την ασθένεια τη μόνη ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για (ιατρικώς υποβοηθούμενη) αυτοκτονία. Αυτό το βιοπολιτικό παράδοξο δεν μπορεί όχι μόνο να επιλυθεί, αλλά ούτε καν να κατανοηθεί, εάν δεν ιστορικοποιηθεί...