ΠΕΡΙΧΩΡΗΣΙΣ

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΟΡΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Η ανά χείρας μελέτη επιχειρεί να εξετάσει διεξοδικώς το σημαντικό θεολογικό όρο "περιχώρησις", ο οποίος είναι περιεκτικός και λίαν εκφραστικός της εκκλησιαστικής πίστεως, λόγω του πολυσήμαντου και πλούσιου στις ερμηνευτικές του προσεγγίσεις και προεκτάσεις εννοιολογικού του περιεχομένου. Συγκεκριμένα, το συγγραφικό μας εγχείρημα επικεντρώνεται στην ανάδειξη των στοιχείων εκείνων που αποσαφηνίζουν ακριβέστερα και πληρέστερα το θεολογικό περιεχόμενο του όρου "περιχώρησις", εν πρώτοις στη χρήση του στο τριαδολογικό και εν συνεχεία στο χριστολογικό δόγμα και στις ανθρωπολογικές του εφαρμογές. Αυτές αφορούν άμεσα στα μέλη του εκκλησιαστικού σώματος κα προεκτείνουν την κατά Θεόν ζωή τους. Η "περιχώρηση" ως τρόπος υπάρξεως και σχέσεως των προσώπων της Αγίας Τριάδος οφείλει να λειτουργεί ως πρότυπο και υπόδειγμα ζωής για τους χριστιανούς. Στην εν Χριστώ ζωή της Εκκλησίας κάθε ένας ανακαλύπτει το πραγματικό του μέγεθος και μπορεί να φθάσει στην κατά χάριν θέωση, στην οποία σχετίζεται με όλα και με όλους, "περιχωρώντας" εντός του ολόκληρο τον κόσμο. Στη ζωή των "φίλων" του Θεού κυριαρχεί η κοινωνία, η "ευρυχωρία" της αγάπης, ο "περιχωρητικός τρόπος της άλλης βιοτής", όπου οι πάντες χωρούν, κατά το ευαγγελικό "και έτι τόπος εστί" και όπου φανερώνεται και έρχεται και για άλλους εγγύτερα ο συγχωρητικός χώρος της "ευλογημένης Βασιλείας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος".