Το κύριο και μεγαλύτερο μέρος του σύντομου σε έκταση πεζογραφήματος είναι αφηγηματικό. Εξιστορούνται τα ποικίλα πάθη και τα δεινά μιας χώρας σε κατάσταση κρίσης και κατάρρευσης – όχι μόνον από εξωτερικούς λόγους αλλά, κυρίως, εξαιτίας της εσωτερικής διαφθοράς και σήψης που επικρατεί σε όλα τα επίπεδα. Η εξαίρετη, μακροπερίοδη και συχνά διακοπτόμενη από αποσιωπητικά, αφήγηση αυτή καταλήγει στον ορμητικό, βίαιο και απελπισμένο γυναικείο μονόλογο που παρατίθεται εδώ.