ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΜΕ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ 1821-1940

Η παρούσα εργασί διερευνά τις σχέσεις πολιτικής εξουσίας και ΜΜΕ από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης έως το τέλος της μεσοπολεμικής περιόδου συμπεριλαμβανομένου και ενός κεφαλαίου το οποίο αφορά στις συνθήκες οι οποίες οδήγησαν στη διαμόρφωση του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού και στην εμφάνιση του προεπαναστατικού Τύπου. Ο ελληνικός Τύπος την περίοδο του πολέμου για την ανεξαρτησία έχει ως στόχο την επιτυχή έκβαση της επανάστασης ενώ την περίοδο αυτή ανιχνεύονται τα πρώτα σημεία ενός πρώιμου <<κρατικού>> παρεμβατισμού και προσπάθειας χειραγώγησης του από τις κυρίαρχες πολιτικές ελίτ. Η μεταεπαναστατική περίοδος, χαρακτηρίζεται από την όξυνση των πολιτικών διαιρέσεων και την συστοίχιση των εφημερίδων στους <<κομματικούς>> σχηματισμούς της επόχης ενώ κατά την Οθωμανική περίοδο η συντριτική πλειοψηφία των εντύπων όχι μόνο υιοθετεί αλλά εκφράζει την κυρίαρχη ιδεολογία του Συνταγματισμού. Ο Τύπος πρωταγωνιστεί σε όλα τα κινήματα της εποχής ενώ αρκετές εφημερίδες αποτελούν προσωπικά όργανα τοπικών παραγόντων και μεγάλων πελατειακών ενώσεων. Μετά το τέλος του Α' παγκόσμιου πολέμου το κλίμα του <<Εθνικού Διχασμού>> εξακολουθεί να υφίσταται ενώ οι νέες συνθήκες του μεσοπολέμου οδηγούν σε μία υπερπολιτικοποίηση του Τύπου στην Ελλάδα και στην άμεση εμπλοκή του στη διαμόρφωση της πολιτικής. Το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου κλείνει μία πολυτάραχη περίοδο με ένα δραματικό τρόπο εφόσον οι εφημερίδες στη συντριπτική τους πλειοψγφία όχι μόνο υποστηρίζουν την δικτατορία αλλά μετατρέπονται σε όργανα προπαγάμδας ενός αυταρχικού και αστυνομικού καθεστώτος το οποίο επιδιώκει την διάλυση και συντριβή των πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων.