ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Το παρόν βιβλίο επιχειρεί να ανιχνεύσει ορισμένες καινοφανείς συνθήκες της τέχνης, τόσο στη δημιουργία όσο και στην πρόσληψή της. Το κύριο θέ­μα του δεν αφορά τη σχέση τέχνης και τεχνολογικών μέσων, ούτε την παρου­σία τεχνολογικών συσκευών στη σύγχρονη τέχνη. Η χρήση της λέξης «τεχνολογία» στον τίτλο φαίνεται αινιγματική και ί­σως εγείρει εξαρχής ενστάσεις. Η διάκριση της δημιουργικότητας των τεχνών από τη μηχανιστική πα­ραγωγή των τεχνολογιών παραμένει ακόμη δόκιμη. Όμως, εδώ και περίπου μισό αιώνα παρατηρείται ευρεία αλληλοεπικάλυψη. Η δημιουργικότητα αναζητείται επίμονα σε πρακτικές και μέσα όπου άλλοτε δεν είχε εκδηλωθεί και συχνά προβάλλονταν ως ανταγωνιστές της τέχνης. Αντιθέτως, η σύγχρο­νη τέχνη γνω­ρίζει μια παραγωγικότητα άνευ προηγουμένου, καθώς α­πλώνεται ακατάσχετα σε παγκόσμια κλίμακα, διαμέσου ποικίλων κοινωνικών χώ­­ρων.Τα πρώτα τρία κεφάλαια προσπαθούν να περιγράψουν μια γενική μεταστροφή της τέχνης, η οποία συνίσταται στη συμπύκνωση της τέχνης στο πρόσωπο του καλλιτέχνη, στη σύσταση της θεσμικής παράδοσης της αβανγκάρντ και στη δημοκρατικοποίηση της τέχνης. Τα ε­πόμενα δύο κεφά­λαια ασχολούνται με τη μεταμοντέρνα και την ψηφιακή τέχνη, οι ο­ποίες διαπιστώνεται πως αποτελούν ουσιαστικά κοινό καλλιτεχνικό πεδίο, ωστόσο οδηγούν τη σύγχρονη τέχνη σε ευρύτερη κοινωνική απήχηση και σε νέα θεώρηση του καλλιτεχνικού μέσου. Τα συμπεράσματα της πρώτης ενότητας ε­πανεμφανίζονται στις αναλύσεις της δεύτερης. Η ενότητα αυ­τή περιγράφει τις εξελίξεις στον 21ο αιώνα.