Σε αντίθεση με μια σκέψη που βλέπει μόνο την ταλάντευση του σύγχρονου εργαζομένου ανάμεσα σ' έναν αγχώδη ατομικισμό και μια συνθλιπτική κοινωνική μαζικότητα, η παρούσα πραγματεία ανιχνεύει δυνατότητες για συνομολόγηση ισότιμων και αλληλέγγυων κοινωνικών σχέσεων. Με εργαλείο την κοινωνική σχέση, η ανάλυση στρέφεται σε πρωτοποριακά πεδία κοινωνικής δράσης, όχι για να αναλύσει τις δομικο-λειτουργικές τους συντεταγμένες, αλλά για να εμβαθύνει σε φαινόμενα προσφοράς και ανταπόδοσης, συναισθηματικής εγγύτητας και πνευματικής ομοιότητας που δημιουργεί στους εργαζομένους η συστράτευση στο κοινό έργο.