Το ελληνικό αυτό δέντρο που ο τυφώνας το ξερίζωσε από τηΜικρασία και το πέταξε δω-χάμω σπαραγμένο, γυμνόφυλλο,μαραμένο, φυτεύτηκε, ρίζωσε, πήγε απάνω του, άνθισε καικαρποφόρησε. Γιατί είχε μέσα του την ικμάδα της ζωής δυνατή,αθάνατη, και γιατί βρήκε στοργικά αδελφικά χέρια που τοπότισαν, το περιποιήθηκαν, το βοήθησαν. Ανώτερο απ' όλα ταμυθιστορήματα μου πρέπει να είναι οι "Πρόσφυγες" που αποφάσισανα το γράψω τώρα.