ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Μια αναπλήρωση. Η κεντρική ιδέα που μας παραδίδει σ’ αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας είναι η εξής: στα ψυχοσωματικά φαινόμενα ο οργανισμός του πάσχοντος αναλαμβάνει το ρόλο της αναπλήρωσης μιας ελαττωματικότητας, μιας λιποψυχίας που είχε επιτελεσθεί κατά την παιδική ηλικία, στο επίπεδο του Συμβολικού (S), στο πεδίο της συμβολικής ταυτότητας. Και ότι η οργανική αυτή αναπλήρωση, επομένως η διαταραχή, κάνει έναν ή πολλούς καινούριους φαινότυπους να εμφανιστούν στη ζωή του υποκειμένου. Με υλοποίηση της απόλαυσης ενός μέρους του σώματος του Άλλου. Ακολουθώντας τις υποδείξεις του Ζακ Λακάν, ο Ζαν Γκυρ υποστηρίζει ότι τα ψυχοσωματικά φαινόμενα τοποθετούνται έξω από την περιοχή όπου σχηματίζονται οι νευρωτικοί σχηματισμοί, ότι έχουν άμεση συνάρτηση με το Πραγματικό (R) και ότι παραπέμπουν σε ένα είδος αυτοερωτισμού που δεν συναρτάται προς το αντικείμενο. Οι ψυχοσωματικές βλάβες, μας λέει, έχουν να κάνουν βασικά όχι με την επιθυμία του Άλλου αλλά απευθείας με την ανέφικτη ηδονή, την αρνητική απόλαυση του σώματος του Άλλου. (. . .)