ΤΟ ΓΡΑΜΜΕΝΟ 1 (Ν’ αρχίσω, είπα): Ν’ αρχίσω, είπα, έναν νέο κύκλοΈστω σπείρα έστω έλλειψη: ας διαλέξωΤρεις ιστορίες να διαπλέξω–μια από παραβολές, μια από ίσκιους, μια πιο δύσκολη–Στην πρώτηΘα έβγαινα Τρίτη πρωί στην πόρτα με βροχήΔρόμοι υγροί σαλιγκαριώνΠοιος ξέρει ποιον θ’ ακολουθούσαΘα απομακρυνόμουν όσο άντεχαΧωρίς προοπτικήΘα μ’ έχανε το δάσοςΘα ’χανα το σανδάλι μου σε φτέρες προϊστορικέςΜνήμη φωλιά σκορπιών θα σκόρπιζε η θνητή μου φτέρναΘα έτρωγαν τα πετεινά του ουρανού τα ψίχουλααπ’ τα λόγια μουΜόνο στροφές για την επιστροφήΚαι θα ’χε γίνει πια η πόρτα υποβρύχια:Ή θα καταδυόμουνΉ θ’ άνοιγα μαύρη ομπρέλα και θ’ ανέβαινα στη δόξα.