ΣΚΟΝΗ ΣΤ ΑΜΠΕΛΙΑ

Λένε πως το καλύτερο λίπασμα για το αμπέλι είναι οι πατημασιές του αμπελουργού.Το αμπέλι σε κλέβει και το κλέβεις. Είναι σχέση μοιραία και ισότιμη. Αναπάντεχη και μυητική. Γιατί σου επιστρέφει το θαυμαστικό, το ερωτηματικό, το επιφώνημα. Τα σημαδάκια της ευχής, της λύπης, της χαράς, της παύσης και της σιωπής... Το βήμα, το ρήμα, τη μιλιά, το βλέμμα και το χρώμα, το χώμα, τα ρουθούνια, τον ήχο, το πέραν της λέξης, της στίξης και του τέλους: Τη χειραψία, το νεύμα, το φιλί. Το φιλί της φιλότητας και της αγάπης.Το αμπέλι σου επιστρέφει και σε επιστρέφει στο χωμάτινο πρώτο Αδάμ της πτώσης αλλά και της άνωσης.Κι αν σήμερα είναι οι πατημασιές σου που το τρέφουν και το συντηρούν, ίσως αύριο να είναι η τέφρα σου, η σκόνη σου, που θα επικαθήσει στις ρίζες και στα φύλλα του σαν δροσερή πνοή. Το ήσυχο αμπελένιο κοιμητήρι σου...