ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΗΛΕΚΤΡΑ

Η πρώτη μου επαφή με την Ηλέκτραν του Σοφοκλή -και με το αρχαίο θέατρο- έγινε στη Δωδώνη, τον Αύγουστο του 1960, στα πρώτα ΔΩΔΩΝΑΙΑ, τα οποία διοργάνωσε η Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών. Ήμουν 13 ετών. Την παράσταση είχε σκηνοθετήσει ο Δημήτρης Ροντήρης με το Πειραϊκό Θέατρο και πρωταγωνίστρια την Ασπασία Παπαθανασίου. Εκείνη την ημέρα γεννήθηκε το ενδιαφέρον μου για το αρχαίο ελληνικό θέατρο. Πολλά χρόνια αργότερα δίδαξα την Ηλέκτραν στους φοιτητές του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Η επαφή μου με το δράμα αυτό πήρε άλλον χαρακτήρα. Διαπίστωσα ότι επρόκειτο για ένα δυσερμήνευτο έργο το οποίο είχε διχάσει τους μελετητές, κυρίως λόγω της απουσίας των ηθικών συνεπειών της μητροκτονίας. Όπως σημειώνει η MacLeod (2001), σ. 185 "η Ηλέκτρα του Σοφοκλή είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο, εν μέρει λόγω της απόκλισης από την παραδοσιακή εκδοχή του μύθου, και κυρίως λόγω του επιδέξιου χειρισμού της εκδίκησης ως φαινομένου ταυτόχρονα δικαίου και αισχρού". Αλλά και το αρχαίο κείμενο παρουσιάζει πολλά κριτικά προβλήματα και δυσκολίες κατανόησης της γλώσσας. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνουν οι Lloyd-Jones και Wilson (Second Thoughts, σ. 9), "Τα χειρόγραφα περιέχουν μεγάλο αριθμό φθορών... και οι δυσκολίες της γλώσσας είναι τέτοιες που ακόμη κι αν κατείχαμε ένα κείμενο διορθωμένο από τον ποιητή, κανείς φιλόλογος δεν θα ήταν σίγουρος ότι θα μπορούσε να το μεταφράσει χωρίς λάθη". [...]