ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑΦΟΙ

Στις 4 Σεπτεμβρίου, τα τρία παιδιά ανέβηκαν πιο ψηλά από ποτέ με τα καράβια τους, μέχρι τη ζώνη με τις φλαμουριές, και, μετά από έναν διαπληκτισμό ανάμεσα στα δίδυμα, σχετικά με την ποσότητα από πέτρες με την οποία θα τα ισορροπούσαν, έσκυψαν πάνω από το κανάλι και τα άφησαν στο έλεος του ρεύματος. Η πράσινη βάρκα βρέθηκε αμέσως στην πρώτη θέση και προτού διανύσουν το πρώτο μισό της καμπύλης είχε πάρει ήδη γύρω στα δέκα μέτρα πλεονέκτημα από την άσπρη πιρόγα και από την κόκκινη μαούνα. Ξαφνικά, κάτι έκανε τη βάρκα να σηκωθεί ψηλά και να χτυπήσει βίαια στο τοίχωμα. Υπήρξε ένας κυματισμός στο νερό του καναλιού. Ο Λουίς και ο Μαρτίν έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει. «Ένα αγριογούρουνο!» ούρλιαξαν. Ο Ελίας άρχισε να βγάζει ήχους, σαν να καλούσε κάποιον, χωρίς όμως κανένας να καταλαβαίνει τίποτα. Υπήρχε ένα αγριογούρουνο μέσα στο κανάλι, βυθισμένο στο νερό μέχρι τον λαιμό. Έστρεψε το βλέμμα στα παιδιά και προσπάθησε να αλλάξει κατεύθυνση, πρώτα προς την πλευρά του δρόμου, σαν να είχε σκοπό να τους επιτεθεί, και μετά προς την άλλη πλευρά, προσπαθώντας να σκαρφαλώσει στο τοίχωμα. Όμως δεν κατάφερνε να ξεπεράσει το ένα μέτρο ύψος που το χώριζε από το στέρεο έδαφος. Το δοκίμασε ξανά και ξανά, αλλά πάντα κατέληγε να πέφτει και να σκάει στο νερό με τα μπροστινά του πόδια, σαν να φοβόταν μήπως βυθιστεί. Μετά από κάθε πτώση, περίμενε γύρω στα είκοσι δευτερόλεπτα προτού το αποπειραθεί ξανά.Η πράσινη βάρκα, η άσπρη πιρόγα και η κόκκινη μαούνα χάθηκαν από το βλέμμα καθώς κατέβαιναν το κανάλι.Ο Λουίς σήκωσε μια βέργα και την κατηύθυνε προς το αγριογούρουνο. Ο Ελίας του την άρπαξε και τον σταμάτησε. «Θέλω να του τη βάλω στο στόμα για να τη δαγκώσει», διαμαρτυρήθηκε ο Λουίς. Με μια κίνηση του κεφαλιού, ο Ελίας τού υπέδειξε να μην το κάνει. Ο Μαρτίν σήκωσε κι αυτός τη βέργα, αλλά μόνο για να δείξει. «Τρέχουν αίμα οι οπλές του», είπε.