ΣΤΑΓΟΝΕΣ

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ, ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ Είκοσι οκτώ σταγόνεςτάζουνε έρωτες, αγάπες, χρόνους, θανάτουςΕίκοσι οκτώ σταγόνεςΠότε σάρκες και πότε αερικάΜια οξυγόνο κι άλλες φορές μαζούτΕίκοσι οκτώ σταγόνεςΘα σε δροσέψουν, θα σε κάψουν… Τόσο!Κι όταν θα μαζευτούνε όλες μαζίγι’ άλλους θα γίνουν θάλασσες,γι’ άλλους ποτάμια, πυρκαγιέςΕίκοσι οκτώ σταγόνες στάζουνε, και πόσο θα βραχείς; Ο άνθρωπος πίσω, μέσα, δίπλα, παράλληλα με τον χρόνο, τον θάνατο, τα πάθη. Βουτηγμένος στις αδυναμίες του, ηλεκτρισμένος και γυμνός μπροστά μας. Ως μικρός ήρωας, μα και ως αρνητικός πρωταγωνιστής. Σαν μπουκιά και σαν αντίδωρο. Κραυγή, και δυο φορές ανάσα. Λαϊκός ποιητής ο λόγος, μα και φονιάς. Τα σύμφωνα ξουράφια, φωνήεντα ιαχές. Ο άνθρωπος. Κάθε σταγόνα και φωτιά.Είκοσι οκτώ. Όσο του φεγγαριού ο κύκλος.