ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ

Όλα αυτά, όπως είναι φυσικό, του κόστιζαν ατελείωτες ώρες απομόνωσης και περισυλλογής. Συχνά αναρωτιόμουν τι να 'ταν αυτό που του έδινε τη δύναμη να συνεχίζει να γράφει. Έμοιαζε στα μάτια μου με ξεβρασμένο σε βραχονησίδα ναυαγό που βάζει σε αδειανά μπουκάλια απεγνωσμένα σημειώματα πετώντας τα στην ωκεάνια απεραντοσύνη με την ελπίδα ότι κάποιο θα διαβαστεί φέρνοντας τους ανθρώπους κοντά του. Ποιος ξέρει... Μπορεί ένα από αυτά κάποτε να βρέθηκε σε χέρια που τον έσωσαν. Ίσως πάλι έβλεπε τα κείμενά του σαν οδοδείκτες ή "κούκους" σήμανσης, δηλαδή λιθάρια τοποθετημένα έντεχνα το ένα πάνω στο άλλο τα οποία σχηματίζουν μικρές στήλες στις στροφές βουνίσιων μονοπατιών ώστε να προσανατολίζονται οι ορεινοί πεζοπόροι και να μην χάνουν το δρόμο τους. Να θυμούνται από πού ήρθαν και πού πηγαίνουν. (Από το διήγημα "Το αερικό των λέξεων")