ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΠΟΙΗΤΩΝ

ΜΕΤΑΠΛΑΣΕΙΣ, ΠΑΡΩΔΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΟΓΟΙ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ Στα μελετήματα που συγκεντρώνονται εδώ, η ποίηση αντιμετωπίζεται πρωτίστως ως πεδίο συνάντησης του λόγου των δημιουργών της. Κι ακόμη ως τεχνική και τέχνασμα· ως ματιά πάνω στην κοινωνία και τον κόσμο· ως τρόπος αυτοσύστασης και αυτοβιογράφησης των ποιητών· αλλά και ως ένα είδος λανθάνουσας λογοτεχνικής κριτικής. Πλάι στις φιγούρες; Του Καβάφη, του Σικελιανού και Καρυωτάκη, με το έργο των οποίων αναμετρώνται πολλοί από τους ομοτέχνους τους, εμφανίζονται ο Λαπαθιώτης, ο Ουράνης, Ο Σκαρίμπας, ο Κοτζιούλας, ο Εγγονόπουλος, ο Ελύτης ο Ρίτσος, ο Λάσκαρης, ο Βαγενάς, η Φραντζή, η Κυρτζάκη. Πολλά από τα ποιήματα που εξετάζονται γράφτηκαν σε εποχές κατά τις οποίες οι δημιουργοί τους ήρθαν αντιμέτωποι με την ασθένεια, το γήρας και το φάσμα του θανάτου· άλλα, εξ αντιστρόφου, διακρίνονται για τον παιγνιώδη, σατιρικό, παρωδιακό ή και αυτοπαρωδιακό χαρακτήρα τους. Πένθιμη ή ευφρόσυνη, υψηλότονη ή ψιθυριστή, υμνηστική ή επιθετική, πρωταγωνίστρια του βιβλίου είναι εντέλει η ίδια η ποίηση.