ΣΤΟΜΑΤΑ ΑΒΥΣΣΟΙ Η ψυχή ποτέ δε γνωρίζειτα χρώματα της σιωπήςπάνω στις ηχηρές αντιφάσειςπου ανοίγουν τις φλέβες της νύχταςκαι ματώνουν την πορεία των άστρων. Στόματα άβυσσοιγια τις μεγάλες μίζες που καταπίνουν.Στόματα πληρωμέναμε ξεριζωμένες γλώσσες λουλουδιώνοδηγούνται δέσμια στο εδώλιοτου κολαστηρίου των άστρων. Κρεμασμένος από τις ρίζες του νου μουακολουθώ μια ελλειπτική πορείαστους αγρούς του διαστήματος.