ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Η πραγματικότητα ήταν πάντα θέμα φιλοσοφικών, ιστοριογραφικών και αισθητικών συζητήσεων. Όμως ποτέ άλλοτε με τέτοια ένταση. Και η εξήγηση είναι απλή, σύμφωνα με τον συγγραφέα του βιβλίου. Όσο θα βελτιώνονται οι αναπαραγωγικές δυνατότητες της τεχνολογίας άλλο τόσο θα δυσκολεύει και ο εντοπισμός και ο σχολιασμός της πραγματικότητας. Με τη βοήθεια εργαλείων παρμένων από τις σύγχρονες θεωρίες του πολιτισμού, το βιβλίο αυτό εξετάζει τις επιπτώσεις που έχουν οι αλλαγές που παρατηρούνται στον ευρύτερο κοινωνικό-οικονομικό και πολιτικό χώρο στη μελέτη, τη θέση, τη λειτουργία και αποστολή του θεάτρου. Το ερώτημα που απασχολεί είναι κατά πόσο, σε ένα κόσμο όπου οι υβριδικές συνθήκες ζωής και επικοινωνίας τείνουν να μετατρέψουν τις ταυτότητες και τις εθνικές κουλτούρες σε έννοιες ρευστές, σχεδόν νομαδικές, το θέατρο θα μετατραπεί σε κάτι ανάλογο, δηλαδή, σε ένα καλλιτεχνικό σώμα χωρίς σταθερά σημεία αναφοράς, χωρίς ρίζες. Αλλά και το διαμετρικά αντίθετο. Μήπως, τελικά, όλη αυτή η ακύρωση των συνόρων (μεταφορικών και κυριολεκτικών) οδηγεί σε μια ακόμη πιο δυναμική επιστροφή τους, σε μια βαθιά αμφισβήτηση της άποψης που λέει ότι ένας κόσμος χωρίς σύνορα είναι ένας ευτυχισμένος κόσμος;