ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΛΟΧΩΡΙ

Το "Μπαγκλαντές" δεν υπάρχει πια· ούτε "Το νησί της Αφροδίτης" ή "Τα Ίμια". Αυτά, και μερικά ακόμη στέκια στο Καλοχώρι, στο δέλτα του Αξιού, όπου ανάμεσα σε βαλτόνερα, υγρότοπους με εκατοντάδες ερωδιούς, φλαμέγκος και πελεκάνους ξεφύτρωναν αυτές οι φιλόξενες παραγκοταβέρνες - σύμβολα μιας εποχής που έφυγε ανεπιστρεπτί. Μικρά "παλατάκια" - που έδιναν άσυλο σε ψαράδες και κτηνοτρόφους της περιοχής αλλά και ησυχαστήρια μερικών φοιτητών, καθηγητών και ανθρώπων της πόλης.Μετά το 2007 η περιοχή άρχισε να ερημώνει. Τα στέκια έκλεισαν με απόφαση της πολιτείας και ο τόπος εγκαταλείφθηκε.Το παρόν λεύκωμα, το πρώτο της σειράς "Εικονογραφήματα" μέσα από μια γόνιμη συνομιλία 30 φωτο-ποιημάτων, αποτυπώνει αυτή την απερήμωση της περιοχής του βιότοπου του Καλοχωρίου, έτσι που μόνον η τέχνη μπορεί. Με την ωμή φωτογραφική ματιά του Βαλεριάνο Τροϊάνι και τις σύντομες ποιητικές τεκμηριώσεις της Αννίτας Στυλοπούλου, αποκαλύπτει μια πλευρά της πόλης της Θεσσαλονίκης -παραμελημένη και αφημένη στο έλεος του χρόνου- με μοναδικό αίτημα να καταδείξει την αισθητική, κοινωνική, πολιτισμική και εν τέλει ανθρώπινη πλευρά αυτής της εγκατάλειψης επαναφέροντας στο φως ίσως νέα δεδομένα και λύσεις για το μέλλον αυτής της περιοχής.