ΘΟΛΟΣ

ΑΜΑΡΓΑΡΟΝ Με το βυζί στον ώμο πήγαινε η γυναίκανα βρει τον ακριβό της κολοσσό.Ψάχνει παντού, σκαλίζει με τα νύχια.Ούτ' ένα δάκτυλο ελληνορωμαϊκόη μαύρη τύχη της Δε βρίσκει. Τι άδικο !Να 'χει πεθάνει αιώνες ο Θεός,οι άνθρωποι πασκίζουν να τον θάψουνκαι γη δεν τον χωρεί, ενώ αυτήςο πικραμένος γιος -καλή του ώρα-αόρατος και πανταχού παρών. Σαν μπαίνει σε μουσείο κρύβει το βυζίκανένα μην το ιδεί ακέφαλο άγαλμα,μηδένας Διευθυντής Αρχαιοτήτων - σαν χέλι ο ακριβόςγλιστράει στ' αμάργαρα νερά της θάλασσας. Έτσι θα μείνει η μνήμη του για πάντα.Και το βυζί της (γαλακτοτροφούσα)το ντύνει με μια θλίψη.