ΘΡΥΛΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ VI

'Ανοιξε τα μάτια και άφησε έναν αναστεναγμό. Τα είχε κλείσει για ένα δέκατο του δευτερολέπτου και είχε χαθεί μέσα στον χρόνο, είχε βυθιστεί στο παρελθόν, σε έναν λήθαργο που λαχταρούσε να τον ρουφήξει.Έτριξε άθελα τα δόντια του, καθώς η θέρμανση της στολής του είχε αρχίσει να μην λειτουργεί καλά. Τα συστήματα της κατέρρεαν μέσα σε ένα απόκοσμο κρύο που έκανε τους πόλους της Γης να φαντάζουν σαν καλοκαιρινά θέρετρα διακοπών. Η θύελλα μεθανίου μαίνονταν γύρω του με απίστευτη μανία. Είχαν έρθει προς αναζήτηση ορυκτών, για να εξερευνήσουν τις δυνατότητες να στηθεί κάποιο ορυχείο, όταν τους είχε χτυπήσει η θύελλα αλύπητα, Παγωμένο πράσινο μεθάνιο πετούσε προς κάθε κατεύθυνση με απίστευτες ταχύτητες. Η ατμόσφαιρα είχε παγώσει μέσα σε δευτερόλεπτα και τα ανώτερα στρώματά της είχαν γίνει ένα πέπλο θανάτου, που σάρωνε το έδαφος σα μηχανή προαιώνιου θανάτου. Κοίταξε γύρω του, καθώς άκουγε στα ακουστικά του φωνές απελπισίας και τρόμου και ένιωσε για άλλη μια φορά τη μαγεία να τον τυλίγει. Κοίταξε εκστατικά το περιβάλλον που απλώνονταν μπροστά στα μάτια του, την ατέλειωτη παγωμένη έρημο, τον πρασινωπό ορίζοντα,τις στήλες μεθανίου που υψώνονταν με αγεωμέτρητο τρόπο και τσακίζονταν σε δευτερόλεπτα και τότε τα μάτια του έκλεισαν πάλι και χάθηκε στο παρελθόν.