Το περίεργο με το φλίππερ είναι ότι, σε αντίθεση με όλα τα άλλα αντικείμενα, κι αυτά που εξαφανίστηκαν από την καθημερινότητα, αλλά κι εκείνα που «εξελίχτηκαν» (μεταλλάχθηκαν, ήταν μια λέξη του συρμού) στο πέρασμα του χρόνου, δεν είχε χάσει τίποτα από την «ταυτότητά» του ούτε κι από την αίγλη του, όταν κυριαρχούσε μεταπολεμικά στις αίθουσες ψυχαγωγίας.