ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ

ΜΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΣΤΟΝ ΕΥΡΙΠΙΔΗ- ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΜΗΔΕΙΑΣ Η επίτευξη του τραγικού απαιτεί ένα και μόνον: την αλήθεια του βλέμματος και του αίματος ως μη αναπαραστατικών οντολογικών συσπειρώσεων του γίγνεσθαι της ζωής του υποκειμένου αυτό τουλάχιστον φαίνεται να επισημαίνει, παραδειγματικά, εκείνο το άλλο βλέμμα και εκείνο το άλλο αίμα της Μήδειας, ενώπιον του ανοικτού προς τον θάνατο χρόνου δηλαδή: ενώπιον της ανοικτότητας του χρόνου προς τη μη αναπαραστατική, ανακλαστική -άμεση, καταληπτική και ριζωματική- πρόσληψη της σωματικότητας, της υλικότητας, της βαρύτητας και του βάθους του συγκεκριμένου, του πραγματικού και μοναδικού τραγικού αυτού ακριβώς, του τραγικού, το οποίο παντελώς έχει συνθλιβεί (σκληρή εκδοχή) ή διαφεύγει (ήπια εκδοχή) από τις πολυώνυμες, εμβληματικές, μηχανές ερμηνευτικής προσέγγισης του «νοήματος» του «τραγικού».