Η πολιτισμική ιστορία της Ευρώπης, όπως αυτή αποτυπώνεται μέσα στη λογοτεχνία της, δεν είναι παρά η αέναη μεταμόρφωση των θεμελιωδών της μύθων. Από τον Όμηρο μέχρι τον Σαίξπηρ και τον Θερβάντες, από τον Μολιέρο ως τον Γκαίτε, οι μύθοι μας ακολουθούν και αναφέρονται σε εμάς. Η μελωδία της λύρας του Ορφέα θα συντροφεύει πάντα τους ποιητές, η αναζήτηση του Γκράαλ δεν θα εμπνεύσει αποκλειστικά και μόνο τον Θερβάντες και τον Βάγκνερ αργότερα, ο μύθος του αιώνιου έρωτα, υπέρτατη έκφραση του οποίου στη Δύση αποτελεί ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, θα παραμείνει αγέραστος στην σύγχρονη λογοτεχνία.