ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ ΣΤΙΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΙΕΣ Στη μελέτη αυτή του Δημήτρη Σταματόπουλου επιχειρείται για πρώτη φορά μια συστηματική σύγκριση μεταξύ των κυρίαρχων εθνικών ιστοριογραφικών παραδειγμάτων και «αποκλίσεων» που επεξεργάστηκαν Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι, Αλβανοί, Ρουμάνοι, Τούρκοι και Ρώσοι διανοούμενοι με αναφορά στην πολύσημη κληρονομιά του Βυζαντίου. Πιο συγκεκριμένα αναλύονται το τι αντιπροσωπεύει το Βυζάντιο για τους συγκεκριμένους λογίους του 19ου και του 20ου αιώνα και με ποιον ειδικό τρόπο η αντίληψή τους αυτή σχετίζεται με τη διαχείριση του αυτοκρατορικού μοντέλου, το εάν υπήρχε διαφορετική πρόσληψη του βυζαντινού μεσαίωνα στο ελλαδικό κέντρο σε σχέση με την Κωνσταντινούπολη, το πώς προσέλαβαν οι βαλκάνιοι εθνικιστές του 19ου αιώνα και οι λόγιοι της Ρωσίας το Βυζάντιο και πώς αντιστοίχως επινόησαν τον δικό τους μεσαίωνα (και κατά συνέπεια τη δική τους αρχαιότητα) και κυρίως το εάν υπάρχουν συνέχειες ή ασυνέχειες σε αυτούς τους τρόπους πρόσληψης και ιδεολογικής χρήσης του παρελθόντος.