ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Στα 1829, κατά την περίοδο του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα για την ανεξαρτησία της Ελλάδας, οργανώθηκε από το γαλλικό κράτος η "Επιστημονική Αποστολή του Μοριά" (Expedition Scientifique de Moree) με αντικείμενο την ιστορική, γεωγραφική, αρχαιολογική και εικονογραφική τεκμηρίωση της χώρας. Η αποστολή αυτή συνδέθηκε με τους επιστημονικούς τομείς της γεωγραφίας και γεωλογίας, της φυσικής ιστορίας, της χαρτογραφίας, της αρχαιολογίας, της αρχιτεκτονικής, της εθνογραφίας, οι οποίοι βρήκαν στο Μοριά ένα εξαιρετικό πεδίο εφαρμογής της νέας τεχνογνωσίας. Κατά την παραμονή τους, οι Γάλλοι επισκεύασαν οχυρώσεις (όπως στο κάστρο του Ναβαρίνου), κατασκεύασαν δρόμους (όπως Ναβαρίνου-Μεθώνης και Άργους-Ναυπλίου), γέφυρες (όπως στον ποταμό Πάμισο, στο δρόμο Μεθώνης-Καλαμάτας), έχτισαν στρατιωτικές εγκαταστάσεις κ.λπ., αλλά κυρίως μας παρέδωσαν αφηγήσεις των οδοιπορικών τους, πλήθος χαρτών και τεράστιο αριθμό στοιχείων τόσο για τις συνθήκες που επικρατούσαν στις μέρες τους, όσο και στις αρχαίες και μεταγενέστερες εποχές. Όπως παρατηρεί ο αρχηγός της Αποστολής Bory de Saint Vincent, στον τόμο "Γεωγραφία", το φυσικό ανάγλυφο μίας ορεινής χώρας όπως η Πελοπόννησος, έχει δώσει απομονωμένες λεκάνες, που δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, με συνέπεια τη διαφοροποίηση των ανθρώπων κάθε τόπου, ώστε να έχει ριζωθεί στους κάτοικους μια ιδιομορφία εθίμων, βασισμένων σε πολύ διαφορετικές ανάγκες και συμφέροντα. Στον ιδιαίτερο αυτό σχηματισμό οφείλονται τα αρχαία κράτη της Πελοποννήσου, το καθένα με τον ιδιαίτερο πατριωτισμό του, το χαρακτηριστικό πνεύμα των οποίων θα εμφανίζεται διαρκώς, όποιος κι αν είναι ο πολιτισμός που θα επιδιώξουμε να εισαγάγουμε σε αυτά τα μέρη, μέχρις ότου δίοδοι επικοινωνίας καλά χαραγμένες στους αυχένες των ψηλών βουνών, καλοί στέρεοι δρόμοι κατά μήκος των ελών και ισχυρές γέφυρες πάνω από τους ποταμούς ή τους χείμαρρους, σβήσουν τα εμπόδια που έθεσε η φύση.