Το δοκίμιο αυτό ερευνά το εξωτερικό κάλλος, την εξωτερική ομορφιά του σώματος, χωρίς να απορρίπτει εκείνο της ψυχής. Στη μια περίπτωση δεν πρέπει να απορρίπτει κανείς την αισθητή εξωτερική ομορφιά του σώματος, χωρίς ποτέ να νιώσει τη θεία της προέλευση, ενώ όταν στρέφεται μόνο στην αναζήτηση του κάλλους της ψυχής είναι σαν να απορρίπτει το εξωτερικό κάλλος, χωρίς ποτέ να έχει περάσει από τον απαραίτητο δίαυλο, που θα τον οδηγούσε στην κατανόηση του νοητού κάλλους.