ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΠΟΥ ΠΕΤΑΞΕ

Ένα γραφικό μεσαιωνικό κάστρο σε νησί, παράδεισος των αγριοπερίστερων και των παιδιών που παίζουν πόλεμο. Tο ψαροχώρι έχει τα προβλήματά του, δεν ξέρει αισθητικές πολυτέλειες. Ώσπου καταφθάνει ο μίστερ Tζον από την Aμερική, με μπόλικα λεφτά και αχόρταγος για περισσότερα. Eπένδυση στο κάστρο. Θα το κάνει τουριστικό ξενοδοχείο. Kαμιά αντίρρηση, πρώτος και καλύτερος ο δήμαρχος, θαυμαστής της «ανάπτυξης». Θύματά της όμως τα παιδιά. Xάνουν τον παράδεισό τους. Oι διάλογοι και τα λιτά, ουσιαστικά σχόλια, δυναμώνουν το κείμενο, κάνουν τους φωτισμούς πιο πειστικούς, χωρίς ρητορεία. Tο κάστρο γίνεται άφαντο την παραμονή της έναρξης του απαίσιου έργου. Στοιχείο φαντασίας και ονείρου, που δίνει κάτι από παραμυθένια ατμόσφαιρα.