Η Μπίνι, ακόμα κι αν δεν χρειαζόταν χρήματα, κάθε φορά πουπερνούσε από ένα αυτόματο τραπεζικό μηχάνημα σταματούσε κι έκανεαναλήψεις. Ύστερα έδινε τα χρήματα στον Αλντο για να ταξαναβάλει στον λογαριασμό της. Ένιωθε άλλος άνθρωπος. Δεν ήτανπια το άτυχο κοριτσάκι, με τον μπαμπά της που είχε φύγει στονπόλεμο, με την άσπλαχνη μάνα, με τα μπαλωμένα φορεματάκια, τιςκακές δασκάλες, το αναμορφωτήριο, τη φυλακή. Τώρα ζούσε στηδημοκρατία, είχε δικαιώματα...