Η συγγραφέας επιχειρεί μιαν ανάγνωση της Ιλιάδας και τηςΟδύσσειας που φέρνει αναγκαστικά τη σφραγίδα του καιρού και τηςγενιάς της. Περπατώντας στο δρόμο της Νεοανάλυσης που χάραξε οΙ.Θ. Κακριδής και λαμπρά συνέχισε ο W. Kullma, προσπαθεί ωστόσονα αξιοποιήσει στοιχεία από τις θεωρίες πρόσληψης, τησημειολογία του θεάτρου και τη θεωρία του μυθιστορήματος, μαζίμε τη βαριά αρματωσιά που προσφέρει στον καθένα σημερινόμελετητή η απέραντη βιβλιογραφία της ομηρικής έρευνας.