ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΑΤΑΛΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ

...Σε αυτήν την δυτική κοινωνία όλη η αυτοσυνείδηση είναι καθαρά πνευματικής, φιλοσοφικής υφής. Τίποτα δεν ζει, δεν σαρκώνεται μέσα στην συνείδηση, μόνο εγγράφεται σε αυτήν. Αντίθετα στις ορθόδοξες κοινωνίες η σάρκα πλάθει την συνείδηση και όχι η συνείδηση την σάρκα. Ο ορθόδοξος δεν έχει ζωή αλλά σάρκα! Ο ορθόδοξος πρέπει να περάσει τα πράγματα από την σάρκα, να τα σαρκώσει για να τα συνειδητοποιήσει. Το σπατάλημα στην αγάπη πλάθει την συνείδηση και όχι η συνείδηση τον εαυτό της. Η αγάπη πλάθει την συνείδηση και όχι η συνείδηση την αγάπη! Αν η συνείδηση μπορεί να καταλάβει τα πάντα με τους συσχετισμούς της λογικής, και αν αγωνίζεται να τα κατανοήσει λογικά, η αγιότητα τα συλλαμβάνει με την πρόνοια του θαύματος.