ΤΟ ΣΚΟΥΦΙ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑΣ

Απ' έξω ακριβώς από το σπίτι μου, εδώ στο Eichholz στο Δάσος, και στην αριστερή πλευρά του δρόμου όπως έρχεσαι, είναι ο λοφίσκος και εκεί που τελειώνει το ύψωμα, μόλις στρίψεις, περνά ένας άλλος δρόμος που, επί μονίμου βάσεως είναι αραγμένα τα δυο τροχόσπιτα που τα βλέπω από το παράθυρο του γραφείου μου και λέω... πως πάνε μ' αυτά στην Ελλάδα... Στις πλαγιές του λοφίσκου παίζουν τα παιδιά όλη μέρα τα Σαββατοκύριακα, στις διακοπές και όταν έχει χιόνια. Πάντα όταν έχει χιόνια, ο λοφίσκος γίνεται απίστευτα πολύχρωμος. Προσφέρεται για τη χαρά των παιδιών που παίζουν και εκφράζονται. Κι εγώ, αποδεσμεύω μέσα από όλη αυτή την κινητικότητα και τη διάθεσή τους, πίσω από την τζαμαρία του γραφείου μου, κείμενα κείμενα και όνειρα και σκέφτομαι ζωγραφιές και "μονοπάτια...". Απ' έξω ακριβώς από το σπίτι μου εδώ στο ΔΑΣΟΣ περνά ο λύκος περνάει "ο δράκος" κυνηγός ντυμένος.