Ο συγγραφέας προσπαθεί με το έργο του αυτό να ξεπεράσει τηνκλασικίζουσα παράδοση, καθώς και την ρομαντική ανάκαμψη τουακαδημαϊσμού και του φουτουρισμού. Αναζητάει το προσωπικό τουστιλ στο μονόλογο και στο διάλογο: άλλοτε ο μονόλογοςαντικαθιστά τη συζήτηση, άλλοτε η πλοκή της αφήγησης αναβλύζειαπό την συνεχή συνομιλία. Η μαεστρία με την οποία παρουσιάζειτους χαρακτήρες του και τα συναισθήματά τους, εκτείνεται ως τηνλεπτομερή περιγραφή του περιβάλλοντος και των πραγμάτων. Σταέργα του που αναφέρονται στην Ιταλική Αντίσταση, δεναπομακρύνεται ποτέ απ' τη βαθιά ανθρώπινη συνείδηση καιβρίσκεται έξω από κάθε εύκολη προπαγάνδα.