Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Αυστριακός Σίγκμουντ Φρόυντ, φυσιολόγος και ψυχίατρος, έθεσε με τις μελέτες του τις βάσεις της ψυχανάλυσης ως θεραπευτικής μεθόδου και έφερε επανάσταση στον τρόπο που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιλαμβάνεται έννοιες όπως η συνείδηση και η σεξουαλικότητα. Με το Τοτέμ και Ταμπού (Totem und Tabu, 1913) ο Φρόυντ εξερευνά τα κοινά σημεία ανάμεσα στην ψυχική ζωή του πρωτόγονου ανθρώπου και σε αυτήν των νευρωτικών ασθενών. Το έργο περιλαμβάνει τις πραγματείες: Ο φόβος της αιμομιξίας, Το ταμπού και η αμφιθυμία, Ανιμισμός, μαγεία και παντοδυναμία των σκέψεων και Η επάνοδος του τοτεμισμού στην παιδική ηλικία.