ΤΡΑΠΕΖΑ ΘΕΜΑΤΩΝ Β Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΟΜΟΣ Α

Στην εποχή του Δελμούζου το σχολείο δεν ικανοποιούσε τα ενδιαφέροντα των μαθητών, γιατί έδινε στείρες και άχρηστες γνώσεις. Επειδή τα σχολικά βιβλία ήταν γραμμένα στην καθαρεύουσα οι μαθητές δεν κατανοούσαν ούτε αυτά που γνώριζαν στην καθημερινή τους ζωή, π.χ. τα φυτά και τα λουλούδια που φρόντιζαν στον κήπο τους. Συνήθως οι μαθητές εκείνοι στρέφονταν στην καλλιέργεια των φυτών και στα παιχνίδια τους. Η νεκρή καθαρεύουσα τούς εμπόδιζε να κατανοήσουν τα σχολικά τους μαθήματα. Ενώ διψούσαν για γνώση δεν μπορούσαν να καλλιεργήσουν την αυτενέργεια και την πρωτοβουλία τους. Οι εκπαιδευτικοί στο σχολείο του Δελμούζου δίδασκαν με σχολαστικό κι ανιαρό τρόπο. Απαιτούσαν από τους μαθητές την απομνημόνευση και την παπαγαλία. Δίδασκαν σ' ένα σχολικό περιβάλλον που έμοιαζε με «νησί των νεκρών». Δεν έδιναν στους μαθητές τους την ευκαιρία να νιώσουν έντονα τη χαρά της γνώσης και της δημιουργίας. Στέκονταν στον τύπο κι όχι στην ουσία της γνώσης. Ευτυχώς στη γλωσσική μεταρρύθμιση του 1917 πρωτοστάτησε ο φωτισμένος εκπαιδευτικός Αλέξανδρος Δελμούζος. Αυτός καταπολέμησε τη νεκρή καθαρεύουσα και αγωνίστηκε για την εισαγωγή της ζωντανής δημοτικής γλώσσας στα ελληνικά σχολεία. Πίστευε ότι το γλωσσικό συνδέεται στενά με το εκπαιδευτικό πρόβλημα. Κι ο Φώτης Φωτιάδης πίστευε ότι δεν υπάρχει σωστή και προοδευτική εκπαίδευση, αν δε γίνεται χρήση της ζωντανής γλώσσας του λαού. Κάθε έθνος, για να επιβιώσει, πρέπει να κάνει τη δημοτική γλώσσα εκφραστικό όργανο και της λογοτεχνίας και της επιστήμης του. Να θέσει τη δημοτική του γλώσσα ως θεμέλιο της σωστής εκπαίδευσης και της εθνικής συνείδησης των πολιτών του. Να δημιουργεί νέες αξίες και νέα ιδανικά, για να μπορεί να στέκεται ισάξιο στην κοινωνία των εθνών. Να υποστηρίζει τη δημοτική του γλώσσα και την πολιτιστική του παράδοση. Να μορφώνει σωστά τους νέους και να τους παρακινεί στην πραγματοποίηση των ιδανικών στόχων των πολιτών. Οι σύγχρονοι νέοι πρέπει, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αλέξανδρου Δελμούζου και του Φώτη Φωτιάδη να συνειδητοπο