ΤΡΙΣΤΑΝΟΣ

Η τελείωση του έρωτα στον θάνατο και η ιδέα της αιώνιας νύχτας που λύνει με μουσική τους δεσμούς και συντρίβει τα δεσμά του φωτός, απελευθερώνοντας τους ανθρώπους απ' τηνψευδεπίγραφη χαρμοσύνη της "ζωής" και δωρίζοντάς τους στο Επέκεινα την ποθούμενηκαι επιδιωκόμενη εσωτερική γαλήνη, είναι τα δύο κεντρικά σημεία, όπου περιστρέφεταιαυτό το sui generis έργο του Thomas Mann.Το ονόμασε νουβέλα· ίσως μάλιστα και να είναι. Το βέβαιο πάντως είναι ότι το έργο διαθέτει μόνον μέσον, ή μάλλον είναι ολόκληρο ένα μέσον, αφού η αρχή και το τέλος συμπίπτουν στο σκότος, στη βάφτιση του ανθρώπου στα νάματα του σκότους, στον επαναπατρισμό του στο αρχαίο Μαύρο, με τη συνοδεία της πλέον μυστικής τέχνης: της μουσικής.