Ο Τζακ Κέρουακ πέτυχε μία λογοτεχνική αποκάλυψη όπου η γραφή ήταν αμφίσημη: λύτρωση και ταυτόχρονα καταδίκη, της οποίας η διαύγεια οδήγησε κατευθείαν στην άβυσσο. Ενόσω οι υπόλοιποι μπιτ σκιαγραφούσαν όλα εκείνα με τα οποία δεν ήθελαν να έρθουν αντιμέτωποι οι επιμελητές κειμένων και οι βιβλιοκριτικοί αλλά ταυτόχρονα δελέαζαν εκ βάθρων τους ψυχαναλυτές και τους γλωσσολόγους, ο Κέρουακ αποδείχθηκε ο πιο μελαγχολικός και αναλυτικός απεικονιστής της εποχής του, και επιπλέον ο πιο πρωτοποριακός από τους υπόλοιπους. Ο δημιουργός εξανεμίστηκε πριν ακόμη καταχωριστεί ο θάνατός του. Τα κείμενά του όμως παραμένουν εν μέρει αναξιοποίητα, εν μέρει εν εγρηγόρσει. Κατηγορηματικά αποδιαρθρωμένα, όπως αυτή η αναμφιβόλως ανεπαρκής, απροσδόκητη μονογραφία.