Οι διατάξεις του Ν. 4112/29 διατηρούνται σε ισχύ εδώ και 77 έτη, δημιουργώντας πληθώρα ερμηνευτικών ζητημάτων που απασχόλησαν έντονα τη θεωρία και τη νομολογία. Εντούτοις, μέχρι σήμερα δεν έχει εκπονηθεί σφαιρική μελέτη και δεν έχει επιχειρηθεί συστηματική ερμηνεία αυτών. Με την παρούσα διατριβή επιδιώκεται ακριβώς να καλυφθεί το κενό στην ελληνική βιβλιογραφία και να αναζητηθούν οι ερμηνευτικά ορθότερες λύσεις, πρωτίστως μέσω της τελολογικής θεώρησης διατάξεων του νόμου. Επειδή όμως το σύνολο των πραγματικών δεδομένων (κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών κ.τ.λ.), στα οποία στήριξε τις βασικές αξιολογικές αποφάσεις του ο ιστορικός νομοθέτης έχουν μεταβληθεί, θα επιχειρήσουμε να προσαρμόσουμε την ερμηνεία των διατάξεων του Ν. 4112/29 στις σύγχρονες αξιολογικές αντιλήψεις, όπως αυτές αποτυπώνονται στα νεότερα νομοθετήματα και κυρίως στον Ν. 2844/2000 που επέφερε ουσιώδεις καινοτομίες στο δίκαιο της εμπράγματης ασφάλειας.