ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ

Συγγραφέας, λογοτέχνης, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας, ο Ζήσιμος Λορεντζάτος εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1936 με μια μελέτη για τον Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Θα επανεμφανισθεί το 1947 με το Δοκίμιο Ι (μια σημαντική μελέτη για το έργο του Διονυσίου Σολωμού). Το 1955 εκδόθηκε η ποιητική του συλλογή Μικρά Σύρτις. Κυριαρχικό στοιχείο στη δημιουργική του πορεία υπήρξε η αναζήτηση της πνευματικότητας μέσα από τη μελέτη της αρχαίας κληρονομιάς και των μεγάλων θρησκευτικών παραδόσεων αλλά και με την ενασχόλησή του με μείζονες δημιουργούς όπως ο Φρίντριχ Χαίλντερλιν, ο Ουίλλιαμ Μπλέικ, ο Αρθούρος Ρεμπώ, ο Ο. Μ. Γέιτς, ο Έζρα Πάουντ, ο Αντρέ Ζιντ κ.ά.Κρατώντας επίμονη απόσταση από την πνευματική αγορά και τη δημοσιότητα, θα αφιερωθεί στην ποίηση, στη μετάφραση και στη μελέτη μεγάλων Ελλήνων δημιουργών όπως ο Σολωμός, ο Κάλβος, ο Παπαδιαμάντης, ο Σικελιανός, ο Καβάφης, ο Σεφέρης, ο Σαραντάρης κ. ά.Το 1961, στο κορυφαίο του δοκίμιο «Το χαμένο κέντρο», που θα γράψει με αφορμή τόμο αφιερωμένο στον Γιώργο Σεφέρη, ο Λορεντζάτος θα σταθεί κριτικά απέναντι στον νεωτερικό πολιτισμό της Δύσης, έναν «πολιτισμό χωρίς κέντρο, χωρίς Θεό», εντάσσοντας στον πνευματικό του ορίζοντα την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση και συνηγορώντας υπέρ της επιστροφής της ποίησης στην «ουράνια ρίζα».Τιμήθηκε το 1988 με το Α' κρατικό βραβείο κριτικής-δοκιμίου, το οποίο δεν αποδέχτηκε, ενώ το 2001 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη για το σύνολο του έργου του.