10 ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΔΙΑΙΡΕΣΕΩΝ

ΟΙ ΔΙΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΤΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1910-2017 Ο βενιζελικός εθνικισμός, στοχεύοντας σε μια ανασημασιοδότηση της παραδοσιακής Μεγάλης Ιδέας, προσέβλεπε σε διαμόρφωση ισχυρών οικονομικών συμμαχιών και αλληλεξαρτήσεων, σε αναζήτηση νέων αγορών (αν όχι ζωνών επιρροής, στην οικονομική «αξιοποίηση»/εκμετάλλευση των οποίων θα μετείχε η χώρα μας), σε διαμεσολαβητικό ρόλο της Ελλάδας ανάμεσα στην ανεπτυγμένη Δύση και την πλούσια σε πρώτες ύλες Ανατολή κλπ... Ο αντιβενιζελικός, αντίθετα, στόχευε πρωτίστως στην -συμβολικού εν πολλοίς χαρακτήρα- αναζωογόνηση των παραδοσιακών ζωτικών μύθων της φυλής, στα συλλογικά της απωθημένα, στη λυτρωτική επίλυση των εκκρεμοτήτων του ελληνισμού με την Ιστορία και τις ήττες του κοκ. Όλα αυτά στη συνείδηση των εμπνεόμενων από τον κωνσταντινικό εθνικισμό συμβόλων ασφαλώς και είχαν συγκεκριμένα ονόματα: Π.χ., «Κόκκινη Μηλιά», «Αγια-Σοφιά», «Μαρμαρωμένος βασιλιάς», «Εξαδάκτυλος Κωνσταντίνος» κοκ...Ωστόσο... Στα μάτια των βενιζελικών οι κωνσταντινικοί φάνταζαν -όχι ως γερμανόφιλοι, αλλά- ως γερμανόδουλοι. Και, αντίστοιχα στα μάτια των κωνσταντινικών, οι βενιζελικοί ως αγγλόδουλοι και αγγλοϋποκινούμενοι. Η χώρα είχε επομένως χωριστεί σε δύο παρατάξεις, κάθε μια εκ των οποίων εθεωρείτο από τους αντιπάλους της ως παράταξη προδοτών.