Οι Έλληνες χαρακτήριζαν όλους τους μη-Έλληνες "βαρβάρους". Τοκριτήριο γι' αυτήν τη διάκριση δεν ήταν ο πλούτος, η ευημερία, ημόρφωση ή ό,τι άλλο. Βάρβαρος ήταν βασιλεύς ή υπήκοος,μορφωμένος ή αγράμματος, πλούσιος ή φτωχός, κάτοικος ανακτόρου ήκαλύβας, ιερεύς ή πιστός, αν δεν βίωνε κατά τον ελληνικό τρόπο.Εκείνο που διέκρινε τον Έλληνα από τον "άλλον", ήταν ένα πράγμα: το Ελληνικώς Ζην. Αυτό το εφάρμοζε μόνον ο Έλλην και ήταν ησυντεταγμένη των εντελώς ειδικών αντιλήψεών του για τον κόσμο,την ζωή και τον άνθρωπο.