ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ-ΟΙ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

«... Μας είναι απαραίτητη μια κριτική των ηθικών αξιών, κι αυτό που πρέπει να εξεταστεί κατ’ αρχήν είναι αυτή τούτη η αξία των αξιών και, για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε να γνωρίσουμε κάτω από ποιες συνθήκες και μέσα σε ποιες περιστάσεις γεννήθηκαν, αναπτύχθηκαν και παραμορφώθηκαν - την ηθική σαν συνέπεια, σαν φάρμακο, σαν σύμπτωμα, σαν προσωπίδα, σαν ταρτουφισμό, σαν αρρώστια, σαν παρεξήγηση· αλλά και την ηθική σαν αίτιο, σαν φάρμακο, σαν διεγερτικό, σαν ανασταλτικό, σαν δηλητήριο, να τη γνωρίσουμε όπως ποτέ και κανένας ως τα σήμερα. Την αξία αυτών των «αξιών» ως τώρα τη θεωρούσαν δεδομένη, πραγματική, αναμφισβήτητη, πέρα από κάθε προβληματισμό· ως σήμερα δεν είχαν την παραμικρότερη αμφιβολία και τον παραμικρότερο δισταγμό να τοποθετήσουν, σαν αξία ανώτερη, ψηλότερα τον «καλό» από τον «κακό», θεωρώντας τον ανώτερο ως αξία με τη σημασία της προόδου, της χρησιμότητας, της γόνιμης επίδρασης σ’ ό,τι αφορά στην ανάπτυξη, γενικά, του ανθρώπου (χωρίς να ξεχνούμε, φυσικά, και το μέλλον του ανθρώπου)».