Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ

1. Φώτης Τερζάκης, Μύθοι και αλήθειες για την «άμεση δημοκρατία».2. Γιώργος Κολέμπας, Η οικονομία της μετάβασης στην άμεση δημοκρατία.3. Ζήσης Παπαδημητρίου, Τεχνολογία, ανθρώπινη εργασία και κοινωνική οργάνωση.4. Γιώργος Οικονόμου, Άμεση Δημοκρατία και Κομμουνισμός.5. Δημήτρης Παπαχρήστος, Η δημοκρατία της καλημέρας έχει πρόσωπο χαμογελαστό.6. Περικλής Κοροβέσης, Τροχιοδεικτικά του μέλλοντος.7. Γιώργος Λιερός, Ο Εργάτης Άνθρωπος και η δημόσια ευτυχία.8. Κώστας Λάμπος, Αταξική Δημοκρατία και Οικουμενικός Ουμανισμός στον 21ο Αιώνα.Υπάρχει στις μέρες μας, και όχι τυχαία, μεγάλη σύγχυση γύρω από τη φύση της δημοκρατίας γενικά και της άμεσης δημοκρατίας ειδικότερα, παρά το γεγονός πως η ανθρωπότητα καταθέτει με τους αγώνες της και από καταβολής της την προτίμησή της για μια κοινωνία χωρίς οικονομική και κοινωνική ανισότητα, για μια πραγματική δημο-κρατία (κράτος του δήμου).Με την πολιτική επικράτηση του καπιταλισμού η πραγματική δημοκρατία, ως όραμα, ως αγώνας κατά της απολυταρχίας αλλά και ως κατά τόπους και καιρούς απόπειρα εφαρμογής της, βγήκε από την πανάρχαια αμεσοδημοκρατική της παράδοση και έγινε αστική, έμμεση, αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Κάποιοι επικριτές της παραπαίουσας αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας προτείνουν κατά καιρούς διάφορες παραλλαγές της αντιπροσωπευτικότητας μέχρι και αυτή της ‘βασιλευόμενης δημοκρατίας’. Άλλοι πάλι πρόσφεραν, κάποιοι συνεχίζουν να προσφέρουν ακόμα και μάλιστα ως την ‘πιο γνήσια μορφή άμεσης δημοκρατίας’, τη λεγόμενη ‘δικτατορία του προλεταριάτου’, και όχι τη δημοκρατία του προλεταριάτου, ως εναλλακτική λύση, με τις γνωστές ιστορίες των Γκουλάγκ και την τραγική κατάληξη του ‘ειρηνικού περάσματος’ από τον κρατικό καπιταλισμό, τον γνωστό ‘υπαρκτό σοσιαλισμό’ του κεντρικού σχεδιασμού της κομματικής νομενκλατούρας, στον μανιακό καπιταλισμό των ‘ολιγαρχών’ και της λεγόμενης ‘ελεύθερης αγοράς’.