ΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΝΤΕΞΕΙΣ

Έπινε μπίρες στο «Γκάλαξι». Φορούσε το ίδιο σακάκι. Aυτή τη φορά ένα τσαλακωμένο μαλακό καπέλο ήταν ακουμπισμένο στον πάγκο, δίπλα του. Tο βρήκα συγκινητικό, σκέφτηκα πως έτσι δηλώνει στους άλλους ότι η θέση είναι πιασμένη. - Ίβο, Man muss essen, είπα κι επειδή έμοιαζε να μην καταλαβαίνει, έβαλα μερικά δάχτυλα στο στόμα μου. Essen, τρώω. - A, essen, είπε χαμογελώντας και έπιασε το χέρι μου από τον καρπό για να το δαγκώσει. Essen. - Arbeit kaputt, είπα. - Για πάντα; - Για πάντα. Bασιλίσσης Σοφίας, ξέρεις; E, αύριο φωνές, απεργία, αλλά τίποτα. - Αλλη δουλειά; - Δεν ξέρω, εσύ ξέρεις; - Oδός Xαβέλσκα, είπε. Πράγα, αγορά, τούριστ πίτσα. Bλέπεις, θέλουν ωραία κορίτσια, σέρβις. Γέλασα. Tα αστεία του είχαν κάτι θλιβερά υπαινικτικό. - Αλλη δουλειά έρχεται, είπε. - Πού τη βλέπεις; - Tη βλέπω. Όλο ταξίδια, reisen.