ΠΟΙΗΜΑΤΑ Β 1959-2017

ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑΤαράτσες με ραγισμένες μαλτεζόπλακεςρουφώντας τη βροχή πλυσταριά χαμηλοτάβαναγούρνες με παλιές καπελιέρες και στοίβες περιοδικάμπρούντζινες βρύσες λιωμένο σαπούνι της μπουγάδαςσκάλες ξύλινες πλυμένες με ποτάσα και σκάλεςσιδερένιες εξωτερικές σαν όρθια κοχύλια γυμνωμένα.Κι όπως τις ανεβαίναν τρέχονταςη Θέκλα η Θεοδώρα η Θεώνησε κάθε σκαλί φανέρωναν μια γωνιά της σάρκας τους.Η Θέκλα η Θεοδώρα η Θεώνημε τα κινούμενα θήτα της ιδρωμένης τους μασχάληςτ’ ανάποδα δέλτα κάτω από τη φούστακαι τα κυματιστά ωμέγαστεφανωμένα με τον φιόγκο της ποδιάς. Η ΒΙΑΠροσπαθώ να πω τα πράγματαμε τ’ όνομά τουςκαι κάθε τόσο συναντώκαινούργιες δυσκολίες.Λόγου χάρη να πω τη βία, βία,όχι ειρηνευτική επέμβασητη βία των πλουσίων και ισχυρών,ούτε αναπόφευκτες ακρότητεςτη βία των φτωχών και καταπιεσμένων.Με δυσκολεύουνε οι μεταλλάξειςαυτού που λέμε αναγκαιότητα της Ιστορίαςοι αντιστροφές στις κινήσεις των πολιτικώνοι αναρίθμητες αναλύσεις των δημοσιολόγωνόμως κυρίως με περιπλέκουνοι δικές μου ερμηνείες κι ενοχές.Θα ’θελα πλέον να πω ανοιχτάότι έφτασα να απεχθάνομαιτην κάθε, όποιου και να ’ναι, βία.