ΣΙΑΝΓΚ ΓΙΑΝΓΚ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ

Από τις μαγικοθρησκευτικές ή μυθικές ερμηνείες των αρχαϊκών κοινωνιών μέχρι τις σύγχρονες πολιτικές θεωρίες, τα ερωτήματα που σχετίζονται με το κράτος και την πολιτική εξουσία βρίσκονται σε ένα διάλογο χωρίς τέλος. Ωστόσο, τελεσίδικη απόφανση περί αυτών, για την προέλευση και την αναγκαιότητά τους, δεν έχει δοθεί. Το άγιο δισκοπότηρο της πολιτικής επιστήμης δεν έχει ακόμη βρεθεί. Τα ίδια ερωτήματα επανέρχονται συνεχώς, επικαιροποιημένα βεβαίως, κρατώντας ως βασικό σημείο σύγκλισης την εκτίμηση ότι η πολιτική έχει σαν δουλειά να παρεμβαίνει στις συγκρούσεις κοινωνικών ομάδων και συμφερόντων για να βάλει τα πράγματα σε σειρά και τάξη.Η επίσημη ιστορία – ιστορία των νικητών - έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να κρατήσει τις ιδέες τους στο σκοτάδι, να τις ξορκίσει και να τις διαστρεβλώσει όσο μπορούσε, από τη στιγμή που δεν μπορούσε να τις ελέγξει. Ο Σιανγκ Γιανγκ αποτελούσε για αιώνες «πολιτική ενοχή» στη συλλογική μνήμη της Κίνας, ο Μακιαβέλι από τον 16ο μέχρι και τον 19ο αιώνα είχε περάσει στη σιωπή, «η φωνή του έμεινε χωρίς ηχώ», κατά τον Hegel, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες σοφιστές, για δυο χιλιάδες χρόνια ήταν, αν όχι εξαφανισμένοι, σίγουρα περιορισμένοι στην «ιδεολογική Σπιναλόγκα» της αυθεντίας του Πλάτωνα και, κατά δεύτερο λόγο, του Αριστοτέλη.Ο μοντερνισμός τους τάραξε τον κόσμο των πολιτικών ιδεών της εποχής τους, καθώς ξέκοψαν την πολιτική από τα θρησκευτικά δεσμά και την απήλλαξαν από κάθε πραγματική ή προσχηματική ηθική. Ο ρεαλισμός τους τρόμαξε την κυρίαρχη τάξη των καιρών τους και η «απαισιόδοξη» θεώρησή τους για την πολιτική ενόχλησε. Ηθικιστές και φιλόσοφοι, μαζί και το θρησκευτικό ιερατείο, τους αντιμετώπισαν εχθρικά. «Από την εποχή των Ελλήνων σοφιστών μέχρι σήμερα», σημειώνει ο J. Burham, «όποιος αποκαλύπτει μέσω της αντικειμενικής έρευνας, την αλήθεια για την εξουσία, στιγματίζεται ως υπονομευτής».Σήμερα, ο Σιανγκ Γιανγκ, ο Μακιαβέλι και οι Έλληνες Σοφιστές, συνεχίζουν ακόμη την παρεξηγημένη πορεία τους στο χώρο της ιστορίας των πολιτικών ιδεων.